Annelieke op de Heij
Annelieke is 25 jaar en doet sinds anderhalf jaar vrijwilligerswerk als dierenverzorger bij Kinderboerderij de Heij. Ze wordt door haar leidinggevende als een ‘succesverhaal’ bestempeld. Haar verhaal is heel motiverend en inspirerend: dankzij haar vrijwilligerswerk komt Annelieke helemaal tot haar recht. Ondanks dat ze wat twijfels had over het doen van vrijwilligerswerk, besloot ze om het een kans te geven. Ze is erg blij dat ze deze stap toch heeft genomen en vertelt met veel passie over wat er reilt en zeilt binnen de Heij.
DIEREN GEVEN MIJ ONTSPANNING”
Annelieke woont samen met haar ouders sinds 2 á 3 jaar in Katendrecht. Ze is hier naartoe verhuisd vanuit Spijkenisse. Ze moest er even aan wennen om in de grote stad te wonen, maar inmiddels zit ze hier goed op haar plek. Alles is veel dichterbij en dat biedt mogelijkheden. Annelieke heeft een paar jaar een opleiding tot juridisch medewerker openbaar bestuur gevolgd, maar heeft hiermee moeten stoppen doordat ze niet zo lekker in haar vel zat. Toch zat ze niet bij de pakken neer. Ze besloot om bij te willen dragen aan de maatschappij. Na wat gegoogled te hebben kwam ze terecht bij Zorgzaam010, een regionaal vrijwilligerswerkplatform dat vrijwilligers koppelt aan organisaties of particulieren die een paar extra handjes nodig hebben. Er waren veel vacatures, waardoor het nog lastig werd om te kiezen. De voedselbank, of toch iets anders? Doordat Annelieke een passie heeft voor dieren was de keuze om bij een kinderboerderij aan de slag te gaan snel gemaakt.
Ik moest heel erg uit mijn schulp komen, maar ik ben meer een doorzetter geworden
Annelieke heeft altijd een goed oog gehad voor het welzijn van dieren. Toch is het contact met hen nog beter geworden, doordat ze de dieren echt heeft leren kennen. Volgens Annelieke zijn dieren net mensen: ook zij geven aan wanneer ze iets wel of niet willen. Dat vindt Annelieke bijzonder. Ook heeft ze meer zelfvertrouwen opgebouwd over haar sociale vaardigheden. In het begin vond Annelieke het wat spannend om vrijwilligerswerk te doen. Dat heeft een poosje geduurd, maar de andere vrijwilligers gaven haar een warm welkom waardoor er vertrouwen werd opgebouwd. Ze heeft zich gerealiseerd dat ieder mens uniek is en dat elk mens een kans verdient, ongeacht de ‘bagage’ die iemand met zich meedraagt.
DANKZIJ DIEREN KAN JE TOCH WEER EVEN TOT JEZELF KOMEN
Ik heb geleerd dat ik veel meer kan dan ik dacht
Op de vraag wat ze tegen andere mensen zou willen zeggen die twijfelen over het doen van vrijwilligerswerk is Annelieke heel resoluut: “Ik zou het sowieso een kans geven. Desnoods kom je één of twee keer en ga je bij jezelf na: is dit wat ik wil?”. Ik dacht voorheen dat ook het doen van vrijwilligerswerk me te veel spanning zou opleveren, en soms dacht ik echt wel eens: ‘help!’. Het is natuurlijk ook spannend om in een nieuwe omgeving te komen, waar je niemand kent en je alleen bent. Maar je moet uiteindelijk toch zelf de stap zetten.” Zelf is Annelieke helemaal opgebloeid door haar werk met de dieren: ze voelt zich erg op haar plek bij de Heij en merkt dat de dieren en de mensen haar staande houden. “Het is haast therapeutisch voor me geworden” – aldus Annelieke. Dankzij het vrijwilligerswerk heeft ze meer een doel voor ogen en weet ze welke richting ze op wil gaan. Het heeft haar iets positiefs opgeleverd en haar geleerd dat ze niet mag opgeven. Zo’n ervaring gunt Annelieke jou ook!
Zelf aan de slag bij Kinderboerderij de Heij? Bekijk hier de vacatures
Geschreven door: Hanne Geerse
Foto's privé bezit
Mantelzorger Carola
Mantelzorger Carola In 2020 kwam de wereld van Carola op z’n kop te staan. Ze was vlak hiervoor zelf ziek geworden maar wat ze nog niet wist, is dat ze samen met haar man Matti en hun drie dochters nog maar net in een achtbaan was gestapt. In oktober werd Matti namelijk ernstig ziek en werd Carola plotsklaps mantelzorger. Na onderzoeken door artsen in verband met pijn in zijn buik kwam de uitslag als een schok: Matti heeft een darmtumor. Deze tumor werd in december operatief verwijderd maar helaas knapte Matti hier niet van op. Op oudejaarsdag bleken er in 11 van de 12 klieren uitzaaiingen gevonden. En alsof dat nog niet genoeg was, kwam Matti in het ziekenhuis te liggen met Corona. Door de zorg en hulpmiddelen van het ziekenhuis mocht Matti een week later weer naar huis. Het werk van Carola hield op en daardoor kon ze de tijd nemen om voor Matti te zorgen. Al snel moest Matti beginnen met chemotherapie om de uitzaaiingen te behandelen. Matti werd zieker en zieker en ook voor Carola werd het zwaarder en zwaarder. Ze besloot de ambulance te bellen. ‘Zelf zie je zelf niet meer hoe ziek hij eigenlijk is’. In het ziekenhuis vertelden de artsen: ‘U bent heel ernstig ziek’. Ondanks de chemo bleek de ziekte uitgezaaid naar buik en botten. ‘We wilde even niet over chemotherapieën nadenken, dus we hebben de tijd genomen om zelf op te knappen’. Na drie weken hadden Matti en Carola een mooi gesprek met het ziekenhuis. Hierin werd verteld wat er nog wèl mogelijk was. Matti kan een groot gedeelte van de behandeling thuis ondergaan waardoor hij weer zelf veel kan ondernemen. Ieder gezinslid maakt het proces op zijn of haar manier mee in zijn of haar eigen tempo. ‘De een geeft liefde, de ander zoekt alles uit over de ziekte en zoekt naar oplossingen. In het begin is het echt overleven. Je bent sterk voor je man, je wilt graag overal bij zijn en openheid bieden aan de kinderen. Maar daarvoor moet je wel eerst goed voor jezelf zorgen.’ Gelukkig kwam er hulp vanuit verschillende hoeken. Via Nazog Westland heeft het gezin psychische hulp gekregen. En ook zelf hebben Carola en haar gezin een mooie groep mensen om zich verzameld die graag iets voor hen wilde betekenen. Er stond altijd wel iemand voor hen klaar. ‘Om de week kregen we eten van vrienden. Eerst voelde ik me bezwaard, maar later besefte ik dat ik de tijd die ik anders kwijt zou zijn aan koken, aan Matti kon besteden. Carola heeft hierdoor steeds meer geleerd om hulp aan te nemen en te vragen. ‘Als je door de hulp van anderen meer van het leven kan genieten verdwijnt de ziekte naar achteren.’ Van haar overbuurvrouw Marjo kreeg ze de uitnodiging om mee te doen met de Pepwalks van De Roodkapjes. De Roodkapjes ondersteunen mantelzorgers d.m.v. een mantelzorgersdag en Pepwalks en bezorgen mantelzorgers daarmee een moment waar je echt even tijd voor jezelf kan nemen. ‘Ik wandelde zelf veel en ging ook heel graag de natuur in, maar het was er niet meer van gekomen. Door de Roodkapjes heb ik gemerkt hoe belangrijk dit is’. Het fijnste vond Carola dat je wordt begrepen. ‘Iedereen die meedoet is mantelzorger en iedereen heeft een eigen verhaal. Je kent elkaar niet maar toch maak je snel echt verbinding met elkaar. Er wordt geluisterd, gedeeld en je voelt je echt gesteund.’ ‘De ultieme tip die ik andere mantelzorgers kan geven is: Neem hulp aan en vraag om hulp. De mensen om je heen doen het graag voor je. Je krijgt door de hulp meer tijd om mooie momenten te creëren en ervan te genieten met elkaar.’ Op 18 augustus kwam een droom uit. Matti en Carola zijn opnieuw getrouwd in de achtertuin. Ze hebben een groot feest op het strand gegeven voor de mensen die zoveel voor hen betekend hebben. Duidelijkheid over de levensverwachting hebben Matti en Carola niet. ‘Als we het niet laten behandelen kan het binnen een paar maanden over zijn. Maar met behandeling kan Matti misschien nog wel 10 jaar leven. Wij vinden het juist prettig dit niet te weten. Zo staan we bij elk moment stil en zijn we meer gaan genieten van de kleine dingen.’ Op dit moment zijn de scans stabiel en dat is goed nieuws. Ze genieten van de mooie momenten zoals potjes mens-erger-je-niet, tennissen met vrienden en gaan ze graag met de caravan naar de camping in Ermelo. Heb jij extra hulp nodig zodat jij jouw aandacht kan besteden aan het mantelzorgen? Stel jouw vraag dan op Zorgzaam010 zodat buurtbewoners jou kunnen helpen. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal