Coby durft te vragen
Ik stelde mijn vraag op jullie website en kreeg al snel een reactie wat helaas niks is geworden. Daarna kreeg ik van jullie een mailtje met andere mensen die misschien iets voor mij konden betekenen. Hier vond ik Marry en we spraken snel af om een keertje kennis te maken. Meteen toen ze door mijn deur liep wist ik: Ja, dit is het! We hadden direct een klik en ze is van 3 tot 5 blijven kletsen. We vertelden elkaar over ons leven en ik dacht bij mezelf: wat fijn dat ik dit gedaan heb
Meteen toen ze door mijn deur liep wist ik: Ja, dit is het!
Ik heb eigenlijk altijd alles zelf gekund en gedaan en probeer dat ook nog steeds zo veel mogelijk te doen. Mijn zoon en dochter zijn vaak aan het reizen voor werk en daar kan ik dus niet altijd van op aan. Maar nu ik sinds kort mijn auto heb moeten weg doen en af en toe naar een doktersafspraak of iets dergelijks moet, had ik geen andere keus dan om hulp te vragen. Dus dat deed ik, een oproep om 5 tot 6 keer per jaar ergens naartoe gebracht te worden. Ik zat er flink tegenaan te hikken, maar op een gegeven moment moest het. Het is eigenlijk hetzelfde als met mijn rollator. Dat ding heeft de eerste weken in het hoekje van de kamer met een kleedje erover gelegen omdat ik vertikte het te gebruiken. Nu ben ik er super blij mee en is het mijn beste vriend!
Toen Marry vertelde wat voor auto ze had, zei ik meteen: "Daar past mijn rollator niet in. Maar weet je wat? Jij geeft mij een arm, ik pak een stok en zo komen we samen al een heel end!". Het is zo fijn dat Marry met me mee gaat, ze brengt me naar binnen en zet me ook weer thuis af. Ik vind dat gewoon geweldig dat dat bestaat. Ik vind jullie echt een uitkomst! Ik ben een happy mens ik kan niet anders zeggen
Marjolein durft te vragen
Marjolein durft te vragen Marjolein (64) vraagt hulp voor het uitlaten van haar geweldige labrador. Govert is haar hulphond die ze helaas doordat ze chronisch ziek is, niet altijd kan uitlaten. Hiervoor vraagt ze hulp op Zorgzaam010 en hoopt dat ze zo een vrijwilliger kan vinden die haar hierbij een handje kan helpen. "Hulp vragen als je ziek bent is gewoon heel confronterend. Je moet accepteren dat je het zelf niet meer kunt en dat hulp een noodzaak is geworden", vertelt Marjolein. Maar ze is erachter gekomen dat het niet moeilijk of veel werk hoeft te zijn. Ook zegt Marjolein dat het probleem met hulp vragen meer bij jezelf ligt dan bij de ander. Er zijn genoeg mensen die willen of die het helemaal niet erg vinden om een handje te helpen. Hulp vragen als je ziek bent is gewoon heel confronterend "Voor ik ziek werd heb ik ook altijd vrijwilligerswerk gedaan, maar wij noemden dat vroeger niet zo. Het was gewoon iets wat je deed. Zomaar, omdat dat heel normaal was. Tegenwoordig is vrijwilligerswerk iets heel groots geworden, terwijl het eigenlijk gewoon een ander helpen is.", vertelt Marjolein. Door deze gedachte durft Marjolein makkelijker om hulp te vragen en hulp te accepteren. Ze beseft dat het helemaal niet raar is om iets aan een ander te vragen als je dit zelf niet kunt. Marjolein vertelt dat ze het soms wel erg moeilijk vond om hulp te vragen. Vooral omdat je ervan uit moet gaan dat je op een vrijwilliger kunt bouwen. "Ik ben gewoon erg afhankelijk van een vrijwilliger en Govert ook. Als een vrijwilliger niet komt dan heb ik echt een probleem", zegt Marjolein. Marjolein heeft in het verleden wel vaak met vrijwilligers gewerkt maar dit werd altijd voor haar geregeld. Nu moet ze het zelf doen en dat is spannend. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! FacebookTwitterLinkedInWhatsappForward
Lees het verhaal