Jo-Anne zwemt samen
Vanaf dat ik een klein ukkie was, liep ik al bij GoSports rond in het zwembad. Mijn ouders waren allebei vrijwilliger en zelf ben ik direct toen ik 16 was begeleidster geworden. Elke donderdag en zondag begeleid ik mensen met een verstandelijke of meervoudige beperking in het water.
We zijn echt een grote familie
Het belangrijkste is dat mensen het leuk vinden. Zo doen we bijvoorbeeld ‘spetterbenen’: de deelnemer ligt op een surfplank en spettert zoveel mogelijk water door met de benen te trappelen. Dat is natuurlijk extra grappig als de ouders erachter staan! We leren alles op een speelse manier.
We zijn echt een grote familie bij GoSports. Iedereen is welkom. Je wordt als vrijwilliger nooit in het diepe gegooid, maar loopt eerst mee en mag alles vragen. We lachen samen veel en gingen zelfs af en toe samen een weekend weg. Hopelijk kan dat snel weer.
Fotografie door Eveline Gerritsen
Tekst geschreven door Evita Lammes
Hanne ziet meer
Hanne ziet meer Sinds 1,5 jaar begeleid ik via OPstap van Stichting Mara activiteiten voor jongeren die in een crisisopvang zitten. Normaal doen we bijvoorbeeld dansworkshops, bowlen, paintball of gaan we samen lunchen. Ik ga langs bij diverse locaties waar de jongeren wonen en probeer ze enthousiast te krijgen om ook mee te gaan. Ik functioneer als een soort grote zus Als activiteitenbegeleider doe ik gezellig mee met alle activiteiten. Ik ga dus ook schaatsen, ook al kan ik daar helemaal niets van. Dat vinden ze juist mooi, want dan kunnen ze mij helpen. Ik functioneer als een soort grote zus. Omdat ik zelf nog jong ben kan ik makkelijk verbinden. Als de jongeren dat willen ben ik een soort steun en toeverlaat, met gepaste afstand natuurlijk. Hij staat zo positief in het leven Een jongen uit Eritrea vertelde me bijvoorbeeld dat hij jaren in onzekerheid leefde of hij hier mocht blijven. Inmiddels heeft hij een klein baantje en hij staat zo positief in het leven! Ik vraag me af of ik zoveel veerkracht op had kunnen brengen. Tijdens de lockdown speelden we online quizzen met Kahoot. Later organiseerden we een bootcamp op 1,5 meter en een spelletjesavond met vaste plekken. De jongeren willen echt wel hun best doen om alsnog bij elkaar te kunnen zijn. Ze hebben best last van eenzaamheid. Wat niet gek is, want dat hebben veel meer mensen in Nederland. Wat ik mooi vind om te zien is dat jongeren die al langer bij ons zijn zich ontfermen over de nieuwelingen. Ik had een thuis en mensen wisten mijn verjaardag Zelf had ik het ook niet makkelijk als puber, maar ik had wel een thuis en mensen wisten mijn verjaardag. Ik voel me bevoorrecht dat deze jongeren zichzelf voor mij openstellen. Het voelt niet als werk: ik ben blij dat ik er voor ze mag zijn. Het leert me dat er in deze picture perfect Instagram-wereld altijd meer is dan je direct kunt zien. Fotografie door Eveline Gerritsen Tekst geschreven door Evita Lammes Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal