Kanjer Bianca
Als moeder van zes kinderen weet Bianca maar al te goed hoe druk het leven kan zijn. Toch zet zij zich vier dagen in de week in als vrijwilliger. "In eerste instantie denk je dat je iets voor een ander gaat doen, maar later blijkt dat je het net zo goed voor jezelf doet!", zegt ze.
"Anderhalf jaar geleden had ik last van een depressie. Toen dat iets verbeterde wilde ik me weer nuttig voelen. Op Zorgzaam010 zag ik een oproep van een oudere mevrouw die een maatje zocht. Ik dacht: "Ik reageer gewoon, en ik kijk wel hoe het loopt." Binnen een paar uur had ik een reactie en we spraken af.
We kunnen ontzettend in een deuk liggen!
Tijdens de eerste afspraak was het al erg gezellig. Zo leuk dat ik nu, anderhalf jaar later, om de week bij haar ben. Het klikt zo goed, dat het soms voelt alsof ik haar dochter ben. Het voelt vertrouwd en we kunnen over alles praten. Ze is dan wel 90, maar nog erg jong van geest. Soms liggen we samen ontzettend in een deuk!
Via dit vrijwilligerswerk ben ik ook terecht gekomen bij een creaclub. Nu begeleid ik om de week op woensdag een knutselmiddag met ouderen. Daarnaast ben ik elke dinsdag en donderdag bibliotheekjuf op de school van mijn dochter. Natuurlijk zijn er ook dagen waarop ik minder zin heb om naar mijn vrijwilligerswerk te gaan. Toch ben ik elke keer weer blij dat ik er ben. Als ik dan weer thuis kom, vragen mijn kinderen wat ik heb gedaan. Ik vertel ze dan over mijn vrijwilligerswerk en laat ze foto's zien. Dat vinden ze altijd geweldig om te horen. Zo leuk, dat een deel van mijn kinderen in hun vakanties met me mee gaat!
Ik sta gelukkiger in het leven
Het doet me goed dat ik iets voor anderen beteken, maar ik vind het vooral zelf ook heel erg leuk. In eerste instantie dacht ik dat ik iets voor anderen ging doen, maar ik ben er zelf ook enorm door ontwikkeld! Vrijwilligerswerk is een wederzijds iets: je doet iets voor een ander en je geeft die persoon daardoor een fijn gevoel. Maar door de waardering die je terugkrijgt, sta je zelf ook een stuk gelukkiger in het leven!"
Het verhaal van Hélène
Het verhaal van Hélène De gezelligheid, het lachen en de sociale contacten. Dat is waar ik het voor doe Als doorgewinterde welzijnswerker heeft Hélène veel gezien in de stad. Ze organiseerde lang activiteiten voor jongeren en kinderen in buurthuizen en op pleinen in o.a Crooswijk. Als ze op haar 39e ongepland zwanger raakt en alleenstaande moeder wordt, stopt ze met werken om voor haar dochter te zorgen. Sinds een jaar werkt Hélène als vrijwilliger bij DOCK in Huis van de Wijk De Nieuwe Branding in Crooswijk. Als echte Rotterdamse zit Hélène niet graag stil, dus zodra haar haar dochter naar school gaat, gaat ze aan de slag als vrijwilliger in de speeltuin. Een betaalde baan is door haar zware COPD en artritus dan inmiddels niet meer mogelijk. Na de speeltuin volgt vrijwilligerswerk met demente ouderen op een gesloten afdeling. Een jaartje geleden besluit ze om weer eens bij de inmiddels geheel vernieuwde Huis van de Wijk de Nieuwe Branding binnen te lopen. De plek waar ze haar werk als welzijnswerker zo'n 25 jaar geleden begon. Hebbie wat? Hebbie wat?'Ik kende iedereen hier al, dus dat was makkelijk. Ik stapte binnen en vroeg: Hebbie wat? En nu zit ik hier een paar ochtenden achter de balie. Op maandag en donderdag is het lekker druk, dat vind ik leuk. Al die mensen die dan aan de balie komen. Sommige verhalen zijn triest, andere lachwekkend. Pas belde er een demente vrouw vier keer achter elkaar. Ze vergat steeds dat ze al had gebeld. Dan moet je wel geduld hebben. Soms kun je mensen niet helpen, maar dan beginnen ze wel gelijk hun hele verhaal te vertellen. Dan moet je ze onderbreken en dat is soms lastig.' Oog voor elkaar Van de dokter mag Hélène maximaal acht uur per week vrijwilligerswerk doen. 'Pas hielp ik naast de baliediensten ook op de Burendag, als gastvrouw en bij het maken van plantenbakken. Dat was een lange dag, en dat is eigenlijk teveel, maar ik wil gewoon meedoen. Gezelligheid, het lachen en de sociale contacten, dat is waar ik het voor doe. We eten hier regelmatig samen en er is oog voor elkaar. Dat mensen vragen: heb je een ander kleurtje? Als je naar de kapper bent geweest, dat vind ik fijn. En als ze een cursus organiseren, ben ik er altijd als eerste bij!' Ben je geïnspireerd geraakt, en wil je ook iets betekenen voor DOCK? Klik dan hier om te kijken naar DOCK! Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal