Mantelzorger Carola
In 2020 kwam de wereld van Carola op z’n kop te staan. Ze was vlak hiervoor zelf ziek geworden maar wat ze nog niet wist, is dat ze samen met haar man Matti en hun drie dochters nog maar net in een achtbaan was gestapt. In oktober werd Matti namelijk ernstig ziek en werd Carola plotsklaps mantelzorger.
Na onderzoeken door artsen in verband met pijn in zijn buik kwam de uitslag als een schok: Matti heeft een darmtumor. Deze tumor werd in december operatief verwijderd maar helaas knapte Matti hier niet van op. Op oudejaarsdag bleken er in 11 van de 12 klieren uitzaaiingen gevonden. En alsof dat nog niet genoeg was, kwam Matti in het ziekenhuis te liggen met Corona. Door de zorg en hulpmiddelen van het ziekenhuis mocht Matti een week later weer naar huis.
Het werk van Carola hield op en daardoor kon ze de tijd nemen om voor Matti te zorgen. Al snel moest Matti beginnen met chemotherapie om de uitzaaiingen te behandelen. Matti werd zieker en zieker en ook voor Carola werd het zwaarder en zwaarder. Ze besloot de ambulance te bellen. ‘Zelf zie je zelf niet meer hoe ziek hij eigenlijk is’. In het ziekenhuis vertelden de artsen: ‘U bent heel ernstig ziek’.
Ondanks de chemo bleek de ziekte uitgezaaid naar buik en botten. ‘We wilde even niet over chemotherapieën nadenken, dus we hebben de tijd genomen om zelf op te knappen’. Na drie weken hadden Matti en Carola een mooi gesprek met het ziekenhuis. Hierin werd verteld wat er nog wèl mogelijk was. Matti kan een groot gedeelte van de behandeling thuis ondergaan waardoor hij weer zelf veel kan ondernemen.
Ieder gezinslid maakt het proces op zijn of haar manier mee in zijn of haar eigen tempo. ‘De een geeft liefde, de ander zoekt alles uit over de ziekte en zoekt naar oplossingen. In het begin is het echt overleven. Je bent sterk voor je man, je wilt graag overal bij zijn en openheid bieden aan de kinderen. Maar daarvoor moet je wel eerst goed voor jezelf zorgen.’ Gelukkig kwam er hulp vanuit verschillende hoeken. Via Nazog Westland heeft het gezin psychische hulp gekregen. En ook zelf hebben Carola en haar gezin een mooie groep mensen om zich verzameld die graag iets voor hen wilde betekenen. Er stond altijd wel iemand voor hen klaar. ‘Om de week kregen we eten van vrienden. Eerst voelde ik me bezwaard, maar later besefte ik dat ik de tijd die ik anders kwijt zou zijn aan koken, aan Matti kon besteden. Carola heeft hierdoor steeds meer geleerd om hulp aan te nemen en te vragen.
‘Als je door de hulp van anderen meer van het leven kan genieten verdwijnt de ziekte naar achteren.’
Van haar overbuurvrouw Marjo kreeg ze de uitnodiging om mee te doen met de Pepwalks van De Roodkapjes. De Roodkapjes ondersteunen mantelzorgers d.m.v. een mantelzorgersdag en Pepwalks en bezorgen mantelzorgers daarmee een moment waar je echt even tijd voor jezelf kan nemen. ‘Ik wandelde zelf veel en ging ook heel graag de natuur in, maar het was er niet meer van gekomen. Door de Roodkapjes heb ik gemerkt hoe belangrijk dit is’. Het fijnste vond Carola dat je wordt begrepen. ‘Iedereen die meedoet is mantelzorger en iedereen heeft een eigen verhaal. Je kent elkaar niet maar toch maak je snel echt verbinding met elkaar. Er wordt geluisterd, gedeeld en je voelt je echt gesteund.’
‘De ultieme tip die ik andere mantelzorgers kan geven is: Neem hulp aan en vraag om hulp. De mensen om je heen doen het graag voor je. Je krijgt door de hulp meer tijd om mooie momenten te creëren en ervan te genieten met elkaar.’Â
Op 18 augustus kwam een droom uit. Matti en Carola zijn opnieuw getrouwd in de achtertuin. Ze hebben een groot feest op het strand gegeven voor de mensen die zoveel voor hen betekend hebben.
Duidelijkheid over de levensverwachting hebben Matti en Carola niet. ‘Als we het niet laten behandelen kan het binnen een paar maanden over zijn. Maar met behandeling kan Matti misschien nog wel 10 jaar leven. Wij vinden het juist prettig dit niet te weten. Zo staan we bij elk moment stil en zijn we meer gaan genieten van de kleine dingen.’
Op dit moment zijn de scans stabiel en dat is goed nieuws. Ze genieten van de mooie momenten zoals potjes mens-erger-je-niet, tennissen met vrienden en gaan ze graag met de caravan naar de camping in Ermelo.Â
Heb jij extra hulp nodig zodat jij jouw aandacht kan besteden aan het mantelzorgen? Stel jouw vraag dan op Zorgzaam010 zodat buurtbewoners jou kunnen helpen.
Â
Nelly en viervoeter Penny
OOPOEH Nelly (88) met haar hondje Penny Een succesverhaal uit Rotterdam: OOPOEH Nelly (88) met haar hondje Penny Nelly is een Rotterdamse in hart en nieren. Ze is ruim 30 jaar weduwe en woont in een flat in Rotterdam Oost, in de Esch. Ze heeft altijd dieren gehad. Na het overlijden van haar laatste hond durfde ze geen nieuwe meer te nemen. Ze miste wel heel erg die gezelligheid om haar heen. En ook de wandelingen. Alleen ga je toch niet zo snel een rondje lopen. Haar dochter hoorde over Stichting OOPOEH en die heeft haar ingeschreven. Na anderhalf jaar wachten was er eindelijk een hondje in de buurt. En dat was Penny. Het klikte meteen Ze gingen kennismaken. Penny leek erg op haar eigen lieve hondje van vroeger, ook een mixje en ook zo’n slimmerd. Het klikte meteen. Echt een lieve rustige hond. Precies goed voor Nelly. En met Nathalie, Penny’s baasje was het ook meteen heel gezellig. Elke maandag is het feest Sindsdien past Nelly op Penny. Anderhalf jaar nu. Penny en Nelly zijn dol op elkaar. Elke maandag is het feest. Zodra Penny doorheeft dat ze bij Nelly de straat inrijden begint Penny te springen alsof ze denkt: ‘Dit belooft weer een gezellige dag te worden!’. Ze springt de auto uit en rent zo snel mogelijk naar Nelly’s flat. Als Nelly niet snel genoeg opendoet gaat ze luid blaffen. De oppasdag kan haar niet snel genoeg beginnen: Niet verwonderlijk want ze wordt daar heerlijk verwend met aandacht en lekkernijen. Samen met de scootmobiel naar de Oude Plantage En hun wandeling is steevast een rondje stadspark Oude Plantage. Nelly liep eerst met rollator en een stok. Helaas is ze wat minder mobiel geworden dus nu rijden ze nu samen op de scootmobiel naar het park. Penny vindt het prima. Ze hopen zo nog veel wandelingetjes samen te maken. Voor een frisse neus en om toch een beetje in beweging te blijven. Tot slot nog een kopje koffie, om samen de dag door te nemen s ’Avonds probeert Nathalie een beetje bijtijds bij Nelly te zijn. Zodat ze samen met Nelly nog even een kopje koffie kan drinken en om de dag door te nemen. Het is een dierbare vriendschap geworden tussen Nelly en Nathalie. Nelly heeft mooie verhalen en daar luistert Nathalie graag naar. Een super match. Ook Nathalie hoopt dat ze dit nog lang samen kunnen blijven volhouden. Altijd als Nathalie na het kletsen richting de voordeur begeeft duikt Penny steevast onder het bed. Ze wil niet mee. Nelly vindt dat super grappig. Het geeft haar een heerlijk gevoel: Penny heeft het weer leuk bij haar gehad. Baasje Nathalie is nu OOPOEH vrijwilliger voor Rotterdam Baasje Nathalie is inmiddels vrijwilliger geworden bij Stichting OOPOEH. Ze wil graag nog veel meer Rotterdamse senioren blij maken met een lief hondje. Omdat ze met eigen ogen ziet wat dit voor een oudere kan betekenen. Nathalie helpt ons o.a. met contact leggen met de lokale maatschappelijke organisaties. Nelly moest 1,5 jaar op haar Penny wachten omdat het aanbod in Rotterdam nog zo gering was. Daar willen Nelly en Nathalie graag verandering in brengen. Wil jij wel een oppashondje? Of kan jij wel een baasje voor je hond gebruiken en tegelijkertijd eenzaamheid onder senioren bestrijden? Kijk dan hier voor de hulpvragen en aanbod van Stichting Oopoeh. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal