Nadia's ervaring met de VoorleesExpress
Nadia (33) is geboren en getogen op Rotterdam Zuid. Ze woont in de Tarwewijk samen met haar man en twee kinderen. In haar eigen woorden: “het is echt mijn plek”. Ze heeft een drukke baan als lerares op een basisschool, ook dichtbij huis: in de Tarwewijk. Toch vindt ze het erg belangrijk om ook tijd te maken voor haar vrijwilligerswerk. Ben je benieuwd naar hoe ze dat allemaal voor elkaar krijgt en waarom ze het doet? Lees dan snel verder!
"Ik heb altijd veel vrijwilligerswerk gedaan"
Nederland heeft heel veel organisaties waar je vrijwilligerswerk bij kan doen. Ook in Rotterdam staan ze te springen om extra handjes. “Ik heb de afgelopen tien jaar verschillende soorten vrijwilligerswerk gedaan” vertelt Nadia. “Op een gegeven moment kreeg ik kinderen, toen lag mijn prioriteit bij mijn gezin. Maar afgelopen zomer was er ineens heel veel aan de hand hier op Zuid. Er was een toename in criminaliteit, er werd op huizen geschoten. Misschien viel dat wel op omdat we allemaal meer aan huis gebonden zaten in verband met de coronapandemie. Maar toen dacht ik: mijn werk als juf alleen is niet genoeg om iets te kunnen betekenen voor de jeugd hier op Zuid. Ondanks dat mijn kinderen erg jong zijn, twee en vier destijds, kwam de urgentie om het vrijwilligerswerk weer op te pakken terug.”
Nadia nam even de tijd om na te denken over wat ze kan doen en wat het best bij haar past. “Op een gegeven moment ben ik uitgekomen bij Homestart, dat is een landelijk project van Humanitas dat ook op Rotterdam Zuid actief is. Je biedt opvoedondersteuning aan bij een gezin. Je bent dan een paar uur per week aanwezig en helpt de ouders bij hun hulpvraag. Ik heb dat bijna een jaar gedaan.”
Ook viel Nadia’s oog op een ander project, namelijk de VoorleesExpress. “Ik kende dat al wel, ik houd zelf ook van lezen, maar ik had toch een drempel om me hiervoor aan te melden. Die drempel was tijd gerelateerd, omdat dit vrijwilligerswerk vaak in de avond is. Ik doe dit naast mijn reguliere baan, en dan is het toch wel intensief om naast de verantwoordelijkheid die je daar hebt structureel iets te doen op een andere plek. Als ik iets doe, is dat niet vrijblijvend. Ik wil er dan echt kunnen zijn. Ik ging vrijwilligerswerk doen bij de VoorleesExpress omdat lezen datgene is wat ik zelf het liefst doe. En ook in de klas loop ik er tegenaan dat er bij de kinderen thuis geen (voor)leescultuur is. Er is weinig contact met boeken, de ouders kunnen soms geen Nederlands lezen. Voorlezen is dus geen vanzelfsprekendheid. Nu kan ik met de VoorleesExpress van de andere kant iets betekenen. Ik ben naast voorlezer inmiddels ook coördinator geworden. Ik vind dit nog leuker om te doen dan het vrijwilligerswerk bij Homestart. Daar ben ik deze zomer dan ook mee gestopt en sindsdien ben ik alleen nog maar aangesloten bij de VoorleesExpress.”
Nadia heeft het erg naar haar zin bij de VoorleesExpress. “Ik vind het heel leuk vrijwilligerswerk. Vanwege mijn eigen liefde voor lezen, en ik vind het ook superleuk om in een ander gezin te zijn. Om 1 op 1 aandacht te geven aan een kind. Je krijgt ook veel van een andere cultuur mee, dat maakt het ook heel boeiend. In het gezin waar ik voorlees is een baby geboren, en je ziet die kinderen letterlijk groeien. Je leest namelijk 20 weken voor in zo’n gezin. Je bouwt een band op, en dat geeft me veel plezier. Ook is het contact met andere coördinatoren erg leuk. We delen boekentips met elkaar, je hebt veel gemeenschappelijk. Ook vind ik het tof om andere voorlezers te begeleiden tijdens de introductie met een nieuw voorleesgezin. Ik vind het mooi om even mee te kijken in zo’n gezin en ze een beetje te leren kennen”.
Op de vraag wat Nadia heeft geleerd tijdens het doen van het vrijwilligerswerk, reageert ze bedachtzaam maar resoluut. “Je leert toch weer een stukje meer van de wereld kennen. Soms denk ik wel eens dat ik alles al gezien heb, vanwege mijn werk en mijn eigen levenservaring. En dan kom je in een gezin van Homestart terecht en dan denk je: ‘oh ja, de problematiek is gewoon nog groter’. Ik ben me al zo bewust van de problematiek die kan spelen binnen een gezin en ik probeer daar al rekening mee te houden, maar je ziet als je bij iemand anders op de bank zit zoveel meer. Hoe er binnen een gezin met elkaar wordt omgegaan en wat voor impact dat heeft op de relaties binnen een gezin. Je leert ook wel dankbaar te zijn voor wat je wel hebt, in je eigen leven.” Daarnaast haalt Nadia een lezing aan van een econoom, die haar ook heeft gemotiveerd. “Bas ter Weel heeft vanuit economisch oogpunt een lange termijn onderzoek gedaan naar kansenongelijkheid en hij laat zien hoe bepalend de plek waar je opgroeit is voor de kansen in het leven. En dan denk ik: mijn wieg heeft ook hier op Zuid gestaan, ik heb geluk gehad. Er zijn ook kinderen die minder kansen hebben gekregen de afgelopen 30 jaar, en dat vind ik zo oneerlijk. Ik vind het belangrijk om aan mijn eigen kinderen te laten zien dat het niet allemaal vanzelfsprekend is en dat we ons moeten bekommeren om andere mensen.”
"Je ziet kinderen opgroeien"
Nadia reageert bescheiden op de vraag of ze een succesverhaal is. “Ik weet niet of ik een succesverhaal ben. Wel zou ik tegen mensen die twijfelen om vrijwilligerswerk te doen willen zeggen: ga het gewoon doen. Doe wat jij belangrijk vindt, wat je anders zou willen zien en ga vrijwilligerswerk doen wat bij jou en je competenties past. Ik ben zelf juf en moeder in de Tarwewijk. Ik zeg zelf wel eens: ‘ik wil zijn wat ik voor Zuid voor ogen heb’. En daar bedoel ik mee: dat het hier goed gaat op Zuid, dat iedereen eerlijke kansen heeft en dat alles mogelijk is. Ik weet dat het zo kan zijn, dat is het leven dat ik leef.”
Wil je weten welke vacatures er momenteel open staan bij de VoorleesExpress? Bekijk ze hier: https://www.zorgzaam010.nl/organisatie-profiel/stichting-mano-voorleesexpress/laatst-geplaatste-hulpvragen
Geschreven door: Hanne Geerse
Foto's: privé bezit
de Kleine Wens
de Kleine Wens Ontmoet Anita: een energieke dame die al een paar decennia meedraait binnen het Sociaal Domein. Ze is naar eigen zeggen geen echte Rotterdammer – ze is geboren en getogen in een dorpje in Noord-Holland – maar woont inmiddels ruim 40 jaar in het mooie Rotterdam. Anita heeft een ruime ervaring met het opzetten van diverse vrijwilligerswerkklussen. Haar nieuwste project? “De Kleine Wens”. Anita is een doortastende vrouw die van aanpakken weet. Ze hikt tegen een pre-pensioen aan maar van haar taken overdragen is nog geen sprake. Oorspronkelijk heeft ze een studie K&M (zoals dat destijds heette) behaald, dit staat voor “kinderverzorging en opvoeding”. Een sociaal-maatschappelijke HBO-opleiding waarbij de zaadjes werden geplant voor een lange, bloeiende en interessante carrière binnen het Sociaal Domein. “Het is moeilijk voor ouderen om een wens te uiten” Zo’n 6 jaar geleden heeft Anita samen met een vriendin een eigen vrijwilligerswerkorganisatie opgezet: Super-Actief. Dit hebben zij opgericht met als doel om kindervakantiekampen in leven te houden. Er zijn meer dan genoeg kinderen die niet zomaar eens een lekker weekje weg kunnen gaan, en daar moest verandering in komen! Nadat de financiën en faciliteiten geregeld waren, heeft Anita haar horizon verbreed. Vanuit onderzoek van de huisartsenpost in de Esch had zij begrepen dat groeiende eenzaamheid onder ouderen in de wijk ‘de Esch’ problematische proporties aannam. Daar konden Anita en haar vriendin ook wel wat mee. Ze wilden ‘wijksteun’ gaan opzetten in de Esch, wat betekent dat bewoners meer gaan omzien naar de ‘eigen’ ouderen in deze wijk. Zodoende is Anita op zoek naar wijkbewoners die op vrijwillige basis wat kunnen betekenen voor deze eenzame ouderen, zoals een stuk wandelen of af en toe eens op de koffie gaan. Op deze manier wordt er meer omgezien naar deze kwetsbare groep mensen. Rond de jaarwisseling werd het idee geboren om samen met andere organisaties een nieuw project te starten: “De Kleine Wens”. In principe loopt het project van maart tot juni, maar Anita hoopt dat ze opnieuw subsidie krijgt van het fonds dat haar project ondersteunt. Het doel van ‘de Kleine Wens’ is om zoveel mogelijk kleine wensen van ouderen in vervulling laten gaan! Het streven is om 100 wensen in vervulling te laten gaan – op dit moment staat de teller al op 30. Niet slecht als je bedenkt dat ‘de Kleine Wens’ nog geen twee maanden bestaat! Wel is het voor oudere mensen lastig om met een kleine wens te komen. Maar: “Als je goed luistert en ingaat op wat de oudere buurtbewoner vertelt, komt de oplettende luisteraar nog een hoop te weten”, vertelt Anita enthousiast. De wensen variëren van een bezoekje aan de Markthal tot ergens een lekker visje eten. Het uiteindelijke doel van de Kleine Wens is het realiseren van duurzame verbinding. Niet één keer samen naar Blijdorp gaan, maar dat er een blijvend, langdurig contact aan over wordt gehouden. “Het nut van Zorgzaam010 zit ‘m in het feit dat je als organisatie een breed bereik hebt” Via een kennis is Anita gewezen op Zorgzaam010. “Het nut van het platform zit ‘m in het feit dat je als organisatie een breed bereik hebt”, vertelt Anita. Daarnaast maken ook jongere mensen veel gebruik van Zorgzaam010. Deze jongere generatie is wat lastiger om te bereiken, dus het platform biedt hier echt een voordeel, vertelt Anita. “Het vergt wat van jou als organisatie om anders te denken: hoe kunnen we met de flexibele vrijwilliger omgaan?” Anita merkt op dat er een ‘andere generatie vrijwilligers’ is. Deze nieuwe generatie wil op een andere manier vrijwilligerswerk doen. Ze hebben vaak een druk schema, willen wel wat betekenen voor een ander maar willen zich tegelijkertijd nergens aan binden. Een eenmalige hulpvraag biedt dan een uitkomst, het liefst als deze afgestemd kan worden met de eigen agenda. Waar het vroeger normaal was om elke week naar het buurthuis of de kerk te gaan voor vrijwilligerswerk, is iedereen nu veel meer online en met hun carrière bezig, aldus Anita. Dit terwijl mensen over het algemeen wel iets willen betekenen voor een ander! Het contact leggen tussen jong en oud moet dus op een andere manier plaatsvinden – je ontmoet elkaar in de wijk nou eenmaal niet meer zo makkelijk. Uiteindelijk ziet Anita tot haar tevredenheid dat mensen van alle leeftijden reageren op de hulpvragen: van studenten tot vijftigers. En het belangrijkste: ze blijven inderdaad langer ‘plakken’ bij de ouderen! Tips Anita heeft een aantal tips voor andere vrijwilligersorganisaties die opzoek zijn naar vrijwilligers. 1. Zet je projecten gedoseerd uit zodat je de afhandeling naar de vrijwilligers goed kan doen en “ze de eer krijgen die ze verdienen." Als eerste tip, en waar ze zelf mee de fout mee was gegaan, geeft ze aan dat je het aantal hulpvragen dat je uitzet klein moet houden. Ooit plaatste Anita namelijk zes wensen tegelijk, waaruit een meervoud aan reacties volgde. “Regel je eigen afwikkeling goed. Doe het niet tegelijk. Mensen reageren uit enthousiasme, dus als je niet snel reageert raak je ze kwijt of raken ze geïrriteerd”. 2. Schrijf verhalend. Ten tweede vertelt Anita dat het verhalend schrijven het heel goed doet. Als je iemand verhalend uitnodigt, is de animo het grootst. De lezer krijgt dan een beeld van wie deze persoon is en krijgt hier dan gevoel bij. 3. Maak het concreet, zeg wat je nodig hebt, en neem dat mee. Anita is het woord “vrijwilliger” gaan vermijden in haar teksten. Dit woord impliceert namelijk een bepaalde vastigheid, terwijl mensen zich niet meer willen binden. Mensen willen helpen, maar zich niet verbinden aan een routine of organisatie. Daarom is ze meer gaan schrijven met de vraag of mensen willen ‘helpen’. Lees hier meer over de Kleine Wens Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal