Nieuwkomer Mirza
Mirza (36) jaar, komt uit voormalig Joegoslaviƫ. Hij is hier als kind naartoe gekomen met enkel de kleding die hij aanhad. In mei 1992 brak de oorlog uit in het voormalig Joegoslaviƫ. Bij vluchten heb je geen keus. Het enige wat je weet is dat je weggaat uit je geboorteland, in welk land je belandt is een verrassing.
Mirza vluchtte eerst met zijn moeder, opa, oma en zus richting Kroatiƫ. Zijn vader moesten ze achterlaten omdat hij verplicht werd het leger in te gaan. Later is hij nagekomen. Twee jaar lang leefden ze met in totaal 40 mensen in een appartement van 60 m2. Tussen Kroatiƫ en Bosniƫ ontstonden toen ook spanningen. Aangezien Mirza moslim is, was hij vanaf dat moment niet meer welkom en opnieuw in levensgevaar.
Wat Mirza zich tijdens die periode vaker afvroeg was waarom hij op aarde was. Het leven heeft geen materiele waarde, maar emotioneleĀ waarde kan wel gecreĆ«erd worden. Het slechte heeft ook het goede in zich. Het zaadje voor vrijwilligerswerk werd toen, op 9e jarige leeftijd, geplant.
Gelukkig werd hij uiteindelijk meegenomen door Nederlandse soldaten. Voordat hij in het AZC in Zwolle terecht kwam, heeft hij drie dagen onder een brug geslapen. Doordat Mirza en zijn familie eerst in Duitsland verbleven voordat ze werden meegenomen door Nederlandse soldaten, waren ze bang om teruggestuurd te worden. Met dank aan een vriendelijke Zwollenaar konden ze rechtstreeks een brief sturen naar Hare Majesteit. Tot hun verrassing werd hun brief beantwoord. Sterker nog, de brief werd per koets bezorgd en bracht goed nieuws: Ze mochten in Nederland blijven. āVanaf toen kon ik weer leven".
Toen besefte ik dat rechtvaardigheid toch ergens bestaat
Mirzaās vader was niet van plan om stil te blijven zitten nu hij in Nederland woonde. Alles wat hij aan klusjes kon krijgen, nam hij aan. Zo maakte hij prullenbakken schoon op vrijwillige basis in de hoop dat hij zich kon bewijzen om ook echt werk te krijgen. Geen kans op werk, maar een herlocatie kwam wel voorbij. Rotterdam was het eindstation van Mirza en zijn familie.
Schoonmaken & klussen, werk wat ze niet echt gewend waren en waar ze uiteindelijk ook niet het genot uit hebben kunnen halen. Het geluk kwam niet meer Mirzaās vader zijn kant op. Na de oorlog is Mirza samen met zijn vader en moeder weer terug gegaan naar BosniĆ«. De ouders van Mirza werden hier weer gelukkig, Mirza zag helaas te veel van het pijnlijke verleden terug in de oude straten.
Mirza vertrok weer naar Rotterdam en nam naast de werkmentaliteit van zijn vader ook zijn eigen gezin mee. Momenteel werkt Mirza al 18 jaar in Nederland. Hij maakte lange tijd lange weken van wel zeven dagen. Zo kon hij geld sparen om richting zijn familie is Bosniƫ te sturen.
Vrijwilligerswerk doen is een logische stap voor Mirza. Hij vindt dat hij zoveel heeft gekregen, dat wil hij ook graag teruggeven. Hij zag bij anderen hoe goed het hen deed om te helpen. Dat wilde hij ook.
Goed doen vertaalt zich terug op zichzelf
Mirza wilĀ het liefste mensen helpen en mensen steunen. Met werk in de financiĆ«le sector en zijn ervaring als nieuwkomer kan hij andere nieuwkomers helpen en ondersteunen bij het begin van hun traject in Nederland. Benieuwd naar Mirzaās hulpaanbod? Bekijk zijn profiel hier.
Nieuwkomer Abdullah
Nieuwkomer Abdullah Abdullah (26 jaar) is vanuit Turkije alleen naar Nederland gekomen en woont nu meer dan twee jaar in Nederland. Zijn ouders wonen nog in Turkije, maar al hun kinderen zijn verspreid over de hele wereld. Van Amerika tot Tanzania tot Nederland. Met een knipoog benoemt Abdullah dat dit komt door āde goede regeringā in Turkije. Om precies die reden heeft Abdullah ook asiel moeten aanvragen. In het donkerst van de nacht, wanneer je pupillen wagenwijd open staan om maar een klein beetje licht op te vangen, trotseerde Abdullah in een bootje de rivieren van Turkije. Niet met twee mensen waar het bootje voor bedoeld was, maar met 10 man. Abdullah heeft veel te danken aan een vriendelijke Nederlander van het Rode Kruis die hij in de gevangenis in Griekenland heeft ontmoet. Hij heeft Abdullah verteld dat Nederland eerlijk, sociaal en een menselijk land is.Ā Het is voor Abdullah een bittere pil om te slikken dat het misschien nooit meer mogelijk zal zijn om zijn ouders te zien. Zijn vader kan Turkije namelijk niet meer verlaten vanwege een gevangenisstraf die hij eerder heeft uitgezeten. Als Abdullah richting Turkije zou gaan, dan zou een grote gevangenisstraf hem welkom heten. Ā Op Zorgzaam010 heeft Abdullah een nieuwe vriend gemaakt die in een hele andere leeftijdscategorie zit. Abdullah en zijn vriend van 94 hebben samen inmiddels meer dan 100 taallessen gehad. De eerste les begon met alleen maar handgebaren, nu spreekt Abdullah al bijna vloeiend Nederlands! Een goede vriendschap is het resultaat van de 100 lessen. Abdullah wil graag mensen helpen zoals anderen hem helpen. Om de vriendschap te vieren heeft Abdullah daarom een surpriseparty georganiseerd voor zijn 94-jarige vriend. Met stomheid geslagen liep hij binnen, toen barstte het feest los Abdullah vindt het belangrijk en fijn om anderen te helpen. āZolang ik het kan, dan wil ik alles voor je doenā. Ben je op zoek naar een buddy, kan je wat gezelschap gebruiken of voel je je wel eens eenzaam? Allemaal barriĆØres die Abdullah kan overbruggen, net zoals de grenzen van Turkije. Vind zijn vrijwilligersaanbod hier. Ā Abdullah is met ons in contact gekomen via OpenEmbassy. OpenEmbassyĀ zorgt dat nieuwkomers zinnig, gelijkwaardig en vlot hun weg in Nederland kunnen vinden. We bouwen gemeenschappen, ondersteunen individuele nieuwkomers en veranderen het systeem van integratie en inburgering. In Rotterdam zijn we in samenwerking met de gemeente Rotterdam gestart met het project Verbonden en Inclusief. In dat project ondersteunen we individuele nieuwkomers via onze helpdesk, leren we van de gesprekken en de issues die zich voordoen, en via actieonderzoek en community building maken we zichtbaar wat er echt speelt onder nieuwe Rotterdammers.Ā Ā Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal