Renske doet goed
Sinds mei 2018 ben ik coördinerend begeleider bij de Rotterdamse Autisten Soos. Ik organiseer samen met de andere vrijwilligers bijvoorbeeld een prikkelarme bingo, informatieavond over het sterrenstelsel of nodig een gastspreker uit om te praten over autisme en vriendschap. In het begin deed ik zelf het regelwerk, maar nu leer ik dat aan andere vrijwilligers en focus ik me meer op de mensen. Hoe gaat het met ze? Kunnen we nog iets beter doen?
De eenzaamheid onder mensen met autisme is hoog, dus toen er meer coronamaatregelen kwamen hebben we gekeken wat we wél kunnen doen om hun leven beter te maken. Nu organiseren we bijvoorbeeld online bingo en quizzen. Ondanks dat mensen thuis zitten, zijn ze niet alleen. Belangrijk vind ik dat mensen op de autistensoos een plek hebben om zich geborgen en veilig te voelen.
Mensen in verschillende smaken
Wat veel indruk op me heeft gemaakt, is de gastspreker over autisme en vriendschap. Hij deelde chocolaatjes uit, vroeg iedereen een hapje te nemen en te vertellen wat ze proefden. Het waren allemaal verschillende smaken. “Mensen komen ook in verschillende smaken,” legde hij uit. Het was zo simpel, maar voor iedereen herkenbaar. Er kwam meteen een gesprek op gang.
Je weet dat je iets goeds doet
Daarnaast zet ik mij ook in voor de Feyenoord Street League. Dat ging me gelijk aan het hart, aangezien ik een Feyenoorder ben zelfs voordat ik in Rotterdam kwam wonen! Met deze straatvoetbal competitie en het sociale programma stimuleren we kinderen, die anders misschien niet zouden sporten. Bijvoorbeeld omdat dit te duur is of geen prioriteit heeft voor hun ouders. Naast voetbalwedstrijden in Feyenoord-tenue dagen we de kinderen uit iets terug te doen voor hun buurt. Zo ruimen we een speeltuin op of schrijven we kaarten aan eenzame ouderen.
Verder zet ik mij regelmatig in voor Kika en de City Wishwalk van Make-A-Wish. Bij Run4Kika deed ik de T-shirt registratie en uitgifte. Dat was geen rocket-science maar je wordt wel heel erg bewust van waar je je voor inzet tijdens zo'n dag. Vooral als er ouders met hele zieke kindjes zich komen inschrijven. Het feit dat je bijdraagt aan dit goede doel is natuurlijk een fijn gevoel.
Fotografie door Eveline Gerritsen
Tekst geschreven door Evita Lammes
Patricia maakt vrienden
Patricia sluit vriendschap Vier jaar geleden hielp ik een oudere man bij de supermarkt met zijn boodschappen. Daar werd hij zo blij van, dat ik dacht: ik zou meer voor een ander moeten doen. Ik was net klaar met mijn studie en werkte nog niet fulltime, dus ik had er wel de tijd voor. Zo kwam ik op Zorgzaam010 terecht en zag dat er echt van alles te doen was. Uiteindelijk legde ik contact met een vrouw van 25 die een maatje zocht om mee te zwemmen. Het leek me mooi om echt één op één iemand te helpen. Ik dacht dat ik even ging helpen, maar het werd een vriendschap Voordat ik haar zou helpen met zwemmen, hebben we eerst een aantal keer afgesproken om elkaar te leren kennen. Dit vonden we allebei zo leuk, dat we dit zijn blijven doen in plaats van het helpen met omkleden voor het zwemmen. Eerst dacht ik dat ik even iemand ging helpen en dan weer naar huis ging, maar het is echt uitgegroeid tot een vriendschap. We hebben een bijzondere band, een beetje zoals in de film Intouchables! Mijn maatje zit zelf in een rolstoel, heeft een eigen appartement maar woont onder begeleiding. Hierdoor krijgt ze niet veel bezoek en komt ze niet veel de deur uit. Eén keer per week gaan we nu samen iets eten of drinken, naar het theater of de bioscoop. Met de verscherpte Coronamaatregelen wandelen we bijvoorbeeld een rondje in de stad. Dan kijk ik opzij en denk ik: dit is zo mooi Een bijzondere herinnering is de keer dat we samen naar Disney on Ice zijn geweest. Mijn maatje is echt is superfan van Disney, heeft alle DVD’s en kent alle liedjes uit haar hoofd. Met de rolstoel mochten we vooraan zitten en ze schreeuwde de hele voorstelling keihard mee. Dan kijk ik opzij en denk ik: dit is zo mooi. Dit vrijwilligerswerk, of eigenlijk deze vriendschap, geeft een heel ander perspectief op mijn leven. Veel mensen om me heen zijn op zoek naar een stukje betekenis geven en iets kunnen achterlaten. Het valt me op dat daar vaak veel te groots over wordt gedacht, terwijl je met zoiets kleins als vrijwilligerswerk een grote impact op de ander en je eigen leven kunt hebben. Daar zouden mensen zich wel iets meer bewust van mogen zijn. Fotografie door Eveline Gerritsen Tekst geschreven door Evita Lammes Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal