Ed is vrijwilliger bij het Sint Franciscus

Hoe bevalt het werken als vrijwilliger bij het Sint Fransiscus?

‘Heel goed! En het grappige is dat er op de één of andere manier best wel raakvlakken zijn tussen mijn vrijwilligerswerk en het werk dat ik altijd heb uitgevoerd als klantadviseur bij de bank. Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat iedereen met een bepaald doel naar bijvoorbeeld een bank of het ziekenhuis komt. Kortom: er moet iets onderzocht of geregeld worden. Het is mij in de loop van de tijd opgevallen dat je tijdens deze contacten regelmatig ook deels als een soort maatschappelijk werker fungeert. Bij een prettig contact vertellen mensen bijvoorbeeld veel meer over zaken die weinig tot niets te maken hebben met het doel waarvoor zij een instantie bezoeken. En dan is een luisterend oor wel zo prettig. En soms kan het meehelpen dat de vrijwilliger zelf ervaringsdeskundige is in het ziekenhuis.’

Hoe combineer je jouw vrijwilligerswerk met jouw pensioen?

‘Na mijn pensioen had ik vrij snel door dat ik nog wel iets wilde blijven doen. Ik ben dus ook vrij snel aan de slag gegaan als vrijwilliger hier in het ziekenhuis, maar ik heb ook artikelen geschreven voor de wijkkrant, was betrokken bij de zaalvoetbal op de woensdagavond en ik trok er regelmatig met mijn fiets op uit om mooie plekken te ontdekken in of rondom Rotterdam. Daarnaast ben ik pro-deo gediplomeerd sportmasseur voor familie, vrienden en andere intimi. Kortom: ik had nog steeds een druk sociaal leven en alles liep op rolletjes. Maar, toen kwam Corona om de hoek kijken. De gevolgen daarvan zijn volgens mij wel bekend, maar ook voor mij kwam er dus heel veel stil te liggen. Ik schrijf graag, dus gelukkig heb ik regelmatig verhalen geschreven die ik dan weer plaats op mijn Facebookpagina. Leuke verhalen, maar ook minder leuke. Dat heeft mij wel geholpen tijdens dat verplichte thuiszitten! Gelukkig ligt die periode nu weer achter ons en heb ik mijn sociale leven weer opgepakt en kon ik dus ook weer aan de slag in het ziekenhuis!’ 

Wat maak je zoal mee als vrijwilliger?

‘Het is een geweldige functie, waarbij van alles en nog wat de revue passeert. Zo was er eens een bezorgde dochter die belde of we wisten waar haar vader gebleven was. Op de één of andere manier wist iedereen wel dat hij in het ziekenhuis was, maar niemand kon op dat moment vertellen waar. Totdat we een oproep kregen om een meneer (met een rollator) van het bloedprikken te begeleiden naar een andere polikliniek. Het bleek die bewuste meneer te zijn en al snel bleek waarom hij zoek was geraakt. Meneer was namelijk het hele ziekenhuis doorgelopen waardoor hij verdwaald was en niemand hem meer kon traceren. Maar: eind goed, al goed! 

Wat ik ook mooi vindt is dat mensen die minder mobiel zijn de balie passeren en een aanbod om met de rolstoel gebracht te worden regelmatig afslaan. Met enige misplaatste trots hoor ik dan: ‘’nee hoor, het gaat wel!’’. Maar je ziet ze twijfelen en na nog eens 2 meter houden ze in: ‘’doet u toch maar wel’’. Het is fijn om dan te kunnen helpen.’

Wat maakt jouw werk als vrijwilliger bijzonder?

‘Ik zie veel contrasten in het ziekenhuis. Een blijde en opgeluchte man belt 3 meter verderop zijn zoon om te vertellen dat hij schoon is verklaard. Prachtig nieuws! Maar even verderop staat een huilend meisje. Mijn collega snelt erop af en al snel blijkt dat ze haar mama is kwijtgeraakt. Mijn collega geeft haar een aai over haar bol, een snoepje en daar komt mama al uit de apotheek aangelopen: opgelost! 

Laatst liep ik met een blinde man mee naar boven. Merkwaardig genoeg wist hij precies aan te geven of het druk is in de hal en hoeveel mensen zich daar op dat moment bevinden. Dat vond ik erg bijzonder! Soms mag ik een een bloemetje brengen naar de kersverse moeder van een zoon of dochter die na de geslaagde bevalling helemaal gelukkig in haar bed zit of ik mag een bloemetje brengen na een geslaagde operatie. En even later maak ik een praatje met een meneer, die al ruim 2 uur weggedoken onder zijn hoed in het restaurant zat. Je weet nooit met wat voor een spanning die man daar zit. Gewoon even wat aandacht geven als vrijwilliger is al heel fijn.

Helaas zie ik af en toe ook familieleden die troost bij elkaar zoeken in de hal. Ongetwijfeld na een slecht bericht. Er gebeuren natuurlijk ook heel wat minder leuke dingen in het ziekenhuis. Het is fijn om mensen dan wat extra aandacht te kunnen geven. We brengen geregeld patiënten naar een afspraak op een polikliniek, mensen zijn daar erg blij mee en sommigen hebben hele verhalen.